Tongariro National Park

Met nog twee tentamens voor de boeg heb ik nog niet al te veel tijd om er over na te denken, maar over een paar dagen begint de vakantie alweer! Door de tentamens is er de afgelopen weken niet al te veel gebeurt. Zoals geschreven zijn we wel nog twee dagen op pad geweest in de eerste week, verder was het vooral veel studeren. Omdat het verslag niet al te lang is, zal ik dit verslag ook gebruiken om te vertellen wat mijn plannen voor de komende tijd zijn.

Het vorige verslag eindigde dus op dinsdag. Op die dag zouden we zoals gezegd met zijn vijven richting het Tongariro National Park vertrekken. Halverwege de middag hebben we de huurauto opgehaald en vervolgens zijn we richting Tongariro gereden. Omdat dit een rit van meer dan 3 uur is, was het al tegen de avond voordat we bij onze cabin aankwamen. ’s Avonds was het vooral een kwestie van op tijd naar bed gaan, omdat we de volgende ochtend weer redelijk op tijd er uit moesten. Op woensdag zouden we namelijk de Tongariro Alpine Crossing wandelen. Deze wandeling is de populairste dag wandeling van Nieuw-Zeeland. Omdat de wandeling 19,4 kilometer lang met veel hoogteverschil is duurt de wandeling ongeveer 6 tot 7 uur. De wandeling loopt verder nog langs drie actieve vulkanen, waarvan er twee ook nog te beklimmen zijn. Dit duurt nog wel minstens 2,5 uur extra voor één beklimming. Verder is het park ook nog gebruikt in de The Lord of the Rings films. Het kale, rotsachtige landschap van het park was het decor voor Mordor. Verder is één van de vulkanen gebruikt om Mount Doom uit te beelden.

Omdat het begin van de wandeling vrij afgelegen is, moet je een shuttle boeken voor zowel de heen- als terugweg. Deze rijdt ’s ochtends op drie verschillende tijden naar het begin van het pad en stopt ’s middags driemaal bij het einde om iedereen weer op te halen. Ondanks dat wij dus op tijd opstonden, hebben we toch nog moeite moeten doen om de bus te halen. Gelukkig waren ze zo vriendelijk om een paar minuten op ons te wachten, anders hadden we nog één uur extra moeten wachten op de volgende bus. Op dat moment zag het weer er verder nog veelbelovend uit. Later zou blijken dat dit niet heel erg lang duurde. Gelukkig was het niet erg mistig, waardoor we in ieder geval nog in de verte konden kijken.

De wandeling zelf viel eigenlijk wel mee. Natuurlijk was het door zowel de afstand en het vele klimmen en dalen niet eenvoudig, maar het was een stuk minder zwaar als ik verwacht had. De paden waren natuurlijk goed onderhouden en er waren eigenlijk maar twee zware beklimmingen. Na het eerste uur wandelen kom je bij de voet van de bergen aan en begint de eerste klim met een hele hoop treden. Eenmaal boven heb je een goed uitzicht over de vallei waar je op het begin hebt gelopen. Wat mij erg opviel is het contrast tussen het park en de omgeving. Buiten een bepaalde lijn verandert het kale landschap plotseling in het groene landschap dat ik ondertussen gewend ben.

Vervolgens moet er een grote vlakte overgestoken worden voordat je aan de tweede intensieve klim kan beginnen. Deze klim eindigt boven op de Red Crater, die met iets meer dan 1800 meter het hoogste punt van de wandeling is. Verder is deze krater zoals de naam al doet vermoeden rood door de grote hoeveelheid ijzer. Ondertussen begonnen we ook te merken dat het de dagen daarvoor niet al te goed weer was geweest in het park. Op deze hoogte kwamen we namelijk grote hoeveelheden sneeuw tegen. Dit lag vooral op de hellingen van de bergen en dus niet op het pad, maar toch was het vrij verrassend. Het eerste wat je ziet als je aan de afdaling begint zijn de Emerald Lakes. De aparte blauwe kleur zorgt er voor dat dit een van de attracties van de wandeling is. Erg vreemd was het dan ook niet dat het hier relatief druk was. Achteraf hoorden we dat er op een gemiddelde dag in het laagseizoen zo’n 400 wandelaars zijn, die dus allemaal op ongeveer hetzelfde moment beginnen met wandelen.

Na een lunch bij de lakes zijn we weer verder gelopen. Het pad was nog steeds vrij goed begaanbaar, maar langs de paden lag soms zo’n 40 centimeter sneeuw. Na een korte klim zijn we nog langs Blue Lake gelopen. Ik geloof dat dit meer ontstaan is na de uitbarsting van een vulkaan, maar ik weet het niet zeker. Daarna begon langzaamaan de afdaling richting de parkeerplaats. Vanaf deze kant van de bergen konden we in de verte Lake Taupo zien. Dit meer is het grootste meer van Oceanië en Zuidoost-Azië en is qua oppervlakte even groot als Singapore. Omdat het pad nogal slingerde was dit stuk verder niet al te interessant. Het uitzicht beneden was namelijk precies hetzelfde als boven, dus binnen een paar minuten had je het wel gezien. Het laatste deel loopt nog door een klein bos. Na de wandeling is het weer vreemd om plotseling zoveel groen te zien. Verder was hier nog een kleine waterval en kort daarna kwamen we op de parkeerplaats aan.

Nadat de bus ons opgehaald had zijn we vrijwel meteen naar Hamilton terug gereden en zo zat een vrij uitputtende dag er ook weer op. De rest van de week bestond vooral uit studeren voor mijn eerste tentamen. Op zaterdag was er nog een feest waar we een tijdje zijn geweest en zo zat de studieweek er ook weer op. Dinsdagochtend had ik mijn eerste tentamen. De tentamens verschillen niet zoveel van opzet vergeleken met Maastricht. Ik had hier ook gewoon 3 uur de tijd en dat was uiteindelijk meer dan voldoende. Het vak heb ik sowieso gehaald, het is nog even afwachten met welk punt. De uitslag krijg ik uiterlijk 1 december te horen.

De rest van de week bestond ook voornamelijk uit studeren. Vrijdagavond hebben we met Halloween nog wat films gekeken en afgelopen zaterdag hadden we een Halloween party. Zoals iedereen wel weet heb ik het niet zo op verkleden. Uiteindelijk heb ik er toch maar aan moeten geloven en had ik maar een kostuum gehuurd. De avond zelf was nog een heel verhaal op zich. Van de twaalf personen waarmee we zouden gaan heeft de helft het niet tot het feest gered. Ik heb het maar rustig aangedaan omdat ik zondag nog wilde studeren en uiteindelijk waren we niet al te laat thuis.

Ondertussen zitten er al weer twee weken op en zit ik nu echt in de laatste week van mijn semester. Op dinsdag en donderdag heb ik nog een tentamen en daarna heb ik drie dagen voordat ik uit mijn kamer word geschopt. Vanaf 8 november begint dus de vakantie en het grote avontuur. De plannen zijn grotendeels af. Alles wat voor de komende tijd geboekt moet worden is in ieder geval geboekt en de bestemmingen kunnen we nog plannen als we onderweg zijn. Het laatste deel van dit verslag zal ik dan ook besteden aan wat ik de komende tijd allemaal ga doen en wat er met mijn verslagen zal gebeuren.

Op 8 november is het de bedoeling dat wij de bus naar Auckland pakken. In Auckland zullen we dan met zijn vijven een huurauto ophalen en verder naar de Bay of Islands in het noorden rijden. Hier zullen we 3-5 dagen blijven (dat weten we nog niet precies). Daarna vliegen we vanaf Auckland richting Christchurch op het zuider eiland. Hier zullen we de anderen weer treffen. In Christchurch zullen we twee campervans ophalen. Dit zijn niet de grote campervans die je in Nederland hebt, maar gewoon flinke personenauto’s waarvan de achterbank en kofferruimte zijn omgebouwd tot bed. Dit betekent dus dat we niet in hostels zullen verblijven maar gewoon in de auto’s kunnen slapen. We hebben de auto’s voor 12 dagen, daarna moeten we ze weer inleveren in Christchurch. Het plan is om een grote ronde over het zuider eiland te maken, verder hebben we nog niet alles precies gepland.

Daarna vertrekken de eersten richting huis of terug naar het noorder eiland om hier nog even te werken. De daaropvolgende drie dagen heb ik nog eenzelfde campervan als daarvoor, alleen dan voor mijzelf. Sommige bedrijven bieden namelijk goedkope huurauto’s aan omdat deze verplaatst moeten worden en hier kon ik mooi gebruik van maken. De laatste dagen (28-30 november) in Nieuw-Zeeland zijn nog niet helemaal gepland. Op dit moment zijn we aan het kijken of we een wandeling van drie dagen kunnen maken, maar dit is dus nog niet zeker.

Op 1 december vertrek ik uit Nieuw-Zeeland richting Melbourne. Hier zal ik zeven dagen blijven voordat ik verder vlieg richting Sydney waar ik tien dagen zal doorbrengen. Mijn verblijf in Australië is behalve de vluchten dus nog niet gepland. Dit doe ik waarschijnlijk in de komende week of vlak voordat ik vertrek. Ik ga er vanuit dat ik mij hier niet zal vervelen. Ten slotte vlieg ik op 18 december richting Dubai. Oorspronkelijk was het plan om meteen door te vliegen naar Düsseldorf. Een paar weken geleden heb ik echter besloten om hier toch nog een paar dagen door te brengen. Twee studenten van Student Village wonen in de buurt en zullen in die periode waarschijnlijk thuis zijn en verder ben ik er toch. Ik heb mijn laatste vlucht veranderd en nu vertrek ik 22 december in de ochtend richting Düsseldorf. Met een beetje geluk ben ik dan tegen de avond weer in Geldrop en zit het avontuur er echt op.

Ik heb dus nog een hele tijd voor de boeg. Ik heb er enorm zin in en ben benieuwd of het zuider eiland inderdaad zo mooi is als iedereen zegt. Verder ben ik ook benieuwd hoe het reizen mij bevalt. Na het inleveren van de campervans heb ik dus bijna een hele maand waarin ik alleen zal rondreizen. Erg gezond zal ik die periode dan ook niet eten, maar verder zal het allemaal geen probleem zijn.

Helaas betekent al dit reizen ook dat ik niet zeker weet of ik mijn blog nog wel bij kan houden. In principe ben ik dus vanaf volgende week elke dag op pad. Verder weet ik niet of ik overal internet zal hebben, dus daar moet ik ook nog rekening mee houden. Ik ga dus niet beloven dat er elke twee weken een uitgebreid verslag online verschijnt. Ik zal in ieder geval mijn best doen om af en toe wat online te zetten, al zal het niet zo uitgebreid zijn als de afgelopen verslagen.

Tot zover dus mijn voorlopig laatste verslag. Ik zal waarschijnlijk nog wel een of twee keer iets kunnen schrijven. Zo niet, dan hoort iedereen het wel als ik weer terug in Nederland ben!

P.S. De foto's van de vorige verslagen zijn nu echt verwijderd!