Rotorua

Ondertussen zijn er weer eens twee weken voorbij en dus is het tijd voor een nieuw verslag! Deze keer is er niet al te veel gebeurd, dus misschien ben ik eindelijk in staat om het verslag een beetje kort te houden.

Het vorige verslag eindigde op een zondag, dus zal ik het avontuur weer op maandag oppakken. Omdat ik geen les op maandag heb, kon ik nog een dagje extra genieten van mijn vakantie. In de tijd dat ik op de Cook Eilanden ben geweest is het weer hier iets warmer geworden, nu is het overdag ongeveer een graad of 16. Ik heb de dag dan ook gedeeltelijk buiten doorgebracht met het lezen van een boek. Verder heb ik nog wat aan mijn opdrachten gewerkt. Op dat moment had ik nog drie weken voordat ik ze moet inleveren, maar ik had verder niets te doen. De rest van de week verliep min of meer hetzelfde, dus een erg boeiende week was het niet. Op donderdag hadden we nog een dinertje en een kampvuur met de vaste groep. Omdat iedereen verschillende plaatsen heeft bezocht tijdens de vakantie ging het voornamelijk over de belevenissen en bestemmingen. Het kampvuur is ook zonder ongelukken verlopen. Verder waren de buren ditmaal gewaarschuwd dat er wat herrie zou kunnen zijn, dus de politie is gelukkig ook niet langs gekomen.

Voor het weekend hadden we ditmaal geen reisplannen. Na de Cook Eilanden vonden we het allemaal tijd om een weekendje rust te pakken. Op zaterdag werd er een tulpenfestival georganiseerd in de Hamilton Gardens. Verder zou er wat Nederlands voedsel verkrijgbaar zijn en was er nog steeds niet veel beters te doen. Reden genoeg om een kijkje te nemen dus! Erg groot was het niet, maar het was toch leuk om er even rond te lopen. Behalve kaas was er ook stroopwafels, vlaai en rookworst te koop. Ik heb maar wat stroopwafels mee genomen, hoewel ze binnen twee dagen al weer op waren. Verder kon ik wat Nederlands spreken was er natuurlijk een sjoelbak. Ik durf bijna niet toe te geven dat Enrique mij verslagen heeft, hoewel ik wel de derde score van de dag had. Uiteindelijk zijn we toch bijna drie uur onderweg geweest en was de middag weer voorbij.

Op zondag was de Great Gallagher Race. Dit is een roeiwedstrijd in de Waikato river tussen verschillende universiteiten van over de wereld. Dit jaar ging het tussen Waikato, Harvard en Melbourne. Verder werd er natuurlijk nog van alles om heen georganiseerd, dus besloten we ook hier maar eens heen te gaan. Omdat de vrouwenwedstrijd tijdens de lunch was hebben we deze gemist. De mannenwedstrijd hebben we wel gezien. Na een spannend begin won Waikato uiteindelijk overtuigend. Verder was er nog even wat verwarring toen een Waikato roeier het voor elkaar kreeg om uit de boot te vallen. Blijkbaar was het de schuld van een van de universiteiten en was er een herstart nodig. Na de wedstrijd was er nog wat gratis eten en vervolgens zijn we weer terug naar de campus gegaan. ’s Avonds hebben we met zijn drieën nog even nagepraat over de vakantie en wat foto’s bekeken en toen was het weekend al weer voorbij.

De tweede week was zo mogelijk nog minder interessant dan de eerste. Omdat ik ondertussen mijn opdrachten al bijna af had, viel er weinig te doen. Wel hebben we geprobeerd een trip voor het weekend te plannen, maar zonder al te veel succes. De weersvoorspellingen waren namelijk niet al te goed en dat was blijkbaar genoeg reden om niet te gaan. Omdat het op donderdag Kingitanga dag was, hadden we een extra lang weekend. Eerlijk gezegd weet ik niet precies wat er op deze dag gevierd wordt, behalve dat het iets met de Maori koning te maken heeft. Op donderdag was er dan ook van alles georganiseerd op de campus. ’s Ochtends hebben we dan ook wat optredens bezocht van Maori liederen. ’s Middags zijn we met een grote groep studenten van Student Village naar een trampoline wereld geweest. Hier hebben we ons een uur vermaakt met wat rondspringen, trefbal en een obstakelparcours. Verder was er nog een schuimbak, waar je op allerlei manieren in kon springen zonder je nek te breken. Hoewel het voornamelijk voor kinderen bedoeld is, was het niet ongebruikelijk dat groepen studenten langs kwamen en eerlijk gezegd blijven trampolines altijd leuk. ’s Avonds hadden wat andere studenten van Student Village een “hot pot” georganiseerd. Omdat ik wat later was, weet ik niet precies hoe het werkt, maar je hebt in ieder geval een grote pan met heet water nodig. Zodra het suddert, kan je er groente, vlees etc. in houden om het te laten koken en vervolgens op te eten. Verder moest ik ook nog mijn tas pakken voor de volgende dag, want op vrijdagochtend zou de bus naar Rotorua vertrekken.

Aangezien iedereen of al in Rotorua geweest was, of geen zin had om in het weekend te reizen was dit de eerste solotrip van mijn uitwisseling. De weersvoorspellingen voor het weekend waren nog steeds niet al te best, maar ik wilde niet nog een weekend in Hamilton doorbrengen. Op vrijdag stapte ik dan ook rond 12 uur ’s middags uit de bus in Rotorua. Omdat ik pas na twee uur in mijn hostel kon, ben ik eerst naar Kuirau Park gelopen. Dit park bestaat uit een wandelpad dat langs allerlei geothermische bronnen loopt. Rotorua staat namelijk bekend om zijn vulkanische / geothermische activiteit. Het is er dan ook niet ongebruikelijk stoom parken, stenen en afvoerputten te zien komen. Wel wordt alles het over het algemeen goed afgeschermd, omdat de temperaturen van de bronnen op kunnen lopen tot meer dan 100 ºC. Vooral de bubbelende modderpoelen zijn erg interessant te zien. Helaas zit er ook een groot nadeel aan de geothermische activiteit: heel Rotorua stinkt naar zwavel. Op het begin is dit erg vervelend, hoewel je er vanzelf aan went. Na mijn wandeling heb ik mijn spullen in mijn kamer gezet en heb ik de bus naar een dorpje in de buurt gepakt. Hier kon je namelijk ZORBen. Hierbij word je eerst met een hoop warm water in een grote bal gestopt en vervolgens de heuvel afgeduwd. Het lijkt dus een beetje op een hamster in een loop bal. De eerste meters is het nog mogelijk om te staan, maar zodra je de eerste bocht tegenkomt val je gegarandeerd om. Daarna lukt het ook niet meer om op te staan en rol je zittend naar beneden. Omdat je van binnen nauwelijks iets kunt zien, heb je dus ook geen idee wanneer je door elkaar geschud wordt in de volgende bocht. Uiteindelijk was het na een minuut of twee helaas veel te snel voorbij.

Eenmaal terug in Rotorua heb ik nog even een wandeling gemaakt langs Lake Rotorua. De zon was ondertussen gaan schijnen en veel regen heb ik de hele dag eigenlijk niet gehad. Halverwege de wandeling ben ik maar afgehaakt, omdat de geur mij toch echt te veel werd. ’s Avonds heb ik nog even gezwommen in het zwembad van mijn hostel. In Rotorua hebben de meeste hostels namelijk zwembaden en spa’s. Het water wordt namelijk opgewarmd door de vulkanische activiteit onder de stad en het is dan ook niet ongebruikelijk dat individuele kamers hun eigen spa’s hebben. Verder kwam ik er nog achter dat ik de enige in mijn 8-persoons kamer was. Dit was wel zo rustig en uiteindelijk zou ik zaterdag ook nog alleen zijn. Zaterdagochtend moest ik opnieuw vroeg opstaan. Die dag wilde ik een van de geothermische parken in de omgeving bezoeken en zou ik al vroeg opgehaald worden. Eerst werden we naar Hell (een grote kolkende modderpoel) en de Lady Knox geiser gebracht. De geiser barst elke dag om kwart over tien uit en bereikt een hoogte van 10-20 meter. De regelmatige uitbarsting komt echter alleen maar doordat ze er een bepaald goedje ingooien. Dit wordt natuurlijk voor de toeristen gedaan.

Daarna zijn we doorgereden naar Wai-O-Tapu, een van de grotere parken in de omgeving. Hier heb ik het grootste deel van de dag doorgebracht met het kijken naar de vele kleurrijke poelen en meren. Doordat er verschillende mineralen in de bodem aanwezig zijn, heeft alles een andere kleur. Behalve bruin en paars, is er ook veel geel en oranje. Verder is er nog een meer waarvan het water fel groen is. ’s Middags heb ik ook nog een city tour gemaakt. Omdat ik op vrijdag al door Rotorua had gewandeld had ik het meeste al gezien, maar het was gratis en ik had geen andere plannen. Zondag wilde ik gaan mountainbiken in de Red Woods. Dit bos staat bekend als een goede plek om te mountainbiken. In totaal ligt er meer dan 160km aan paden van allerlei verschillende moeilijkheidsgraden. De paden die mij aangeraden werden waren allemaal van een gemiddelde moeilijkheid, hoewel ik dit op het begin nog niet wist. Het eerste pad dat ik afging lag op een berg van 700 meter hoog met een hele hoop bochten. Omdat ik nog nooit eerder echt op een mountainbike gezeten had was dit nogal schrikken. Gelukkig pikte ik het snel genoeg op en bleken de paden van een gemiddelde moeilijkheid (grade 3, met 6 als hoogste) het beste bij mijn niveau te passen. De rest van de middag heb ik dan ook op (en tweemaal onder) de fiets doorgebracht. Daarna was het tijd weer tijd om terug naar Hamilton te gaan en de rest van de avond heb ik doorgebracht met het schrijven van dit verslag.

Hiermee eindigt ook dit verslag weer. Het is mij voor het eerst gelukt het een beetje kort te houden, hoewel er ook niet veel gebeurd is! Voor de komende weken staat er nog niets gepland. De eerste week zal ik het voornamelijk druk hebben met studeren. Aanstaande woensdag vertegenwoordig ik de Maastricht University op de uitwisselingsbeurs van de universiteit hier. In principe betekent dit dus dat ik vragen van studenten moet beantwoorden over de universiteit, de stad enzovoort. Hopelijk kunnen we in het tweede weekend wel weer een trip maken, maar dat moet allemaal nog gepland worden. Het volgende verslag zal over twee weken gewoon weer verschijnen en dan zal blijken of het gelukt is of niet.